Zergatik murrizketak arlo publikoan?

Arlo publikoko Murrizketak arrazoi hauegatik egiten dira:

– Arlo publikoa gehiegi garatu da. ¿Es el sector público excesivo?

– Langile publiko gehiegi dago. En España no sobran funcionarios sino defraudadores y los dirigentes patronales que los encubren

– Langile publikoak pribilegiatuak dira. Osasunbidean behin-behinekotasun tasa %44,5koa izan zen 2008an

– Defizita apal mantentzeko gastuak jaitsi behar dira. Defizit=diru sarrerak-gastuak. Zergatik ez dira diru sarrerak igotzen?

– Zergak igotzen baditugu aberatsek alde egingo dute. Europako aberatsek askoz zerga gehiago ordaintzen dituzte eta ez dute ospa egiten.

– Ez dago beste inon gastuak murrizterik. AVEs, Aeropuertos, Autopistas y Tranvías

Murrizketak egiten krisitik aterako al gara? EZ, kontrakoa baizik. Krisiak eta langabeziak langileoi eragiten digun beldurra erabiltzen dute murrizketak egin eta gaur administrazioek eskaintzen dituzten zerbitzuak pribatizatzeko. Negozio iturri berria krisia eragin dutenentzat. La ofensiva del capital sobre la sanidad pública.  La doctrina del shock

Zer desberdintasun dago, baina, zerbitzu publiko eta pribatuaren artean? zerbitzu publikoak gizartearen beharrei erantzuten die, eta zerbitzu pribatuek mozkinak dituzte helburu. Horregatik gelditzen dira behar asko estali gabe, eta sortzen dira behar superfluoak mozkinak lortzearren. Arlo publikoko lanaldi igoerak eta soldata jaitsierak gainera, arlo pribaturako eredu gisa erabiliko dira.

Zein kaltetzen dute murrizketa hauek? arlo publikoko langileak, arlo pribatuko langileak, zerbitzu publikoen erabiltzaileak, herritarrak oro har.

Zeinen alde egiten dira orduan? Kapitalaren alde. Zergatik?  La oscura financiación de los partidos

Egoera honi buelta emateko indarra baino ez zaigu falta Tenemos que obligarles a hacerlo

Otsailaren 4an denok Bilbora!

Amaitu da biniloaren garaia

Akordatzen al zara binilozko diskoetaz? Nik ahaztuak nituen. Baina zenbait mediotan kanta bat pintxatzen hasi dira, binilozko garaian ere entzuten zena, eta bapatean etorri zait disko beltzaren irudia. Oroimen grafikoa deitzen diote.

Kantua zuk ere ezagutuko duzu. Klasiko bat: “Non dago ELA?” edo bere remix bertsioa: “Orain ELAk zer egingo du?”. Harrigarria da berriro kanta hura entzutea, demostratzen duelako badela jendea 100 urte pasata ere, Hego Euskal Herriko langileen %36aren babesa eta ehun milatik gora afiliatu dituen euskal sindikatu nagusia ez duena ezagutzen.

Beraz, labur eta zu ez aspertzeko moduan errepikatuko dut: ELA langileekin dago enpresetan eta kalean, kapitalaren erasoaren aurrean babesa eskainiz, negoziazio kolektiboetako mehatxuei aurre eginez, milaka espediente indibidual zein kolektibori erantzunez, eta alternatiben alde borrokatuz; alternatibak badaude eta. Zentzu horretan gehiengo sindikalaren barnean hiru grebak antolatu, dekalogoa gizarteratu, eta Kutxen bankarizazioaren kontra egin du. Balio handiko lana. Krisiaz aprobetxatu nahi direnen kontra egin diren mobilizazio nagusi eta ia bakarrak, zoritxarrez. Ez da ahaztu behar mobilizazio hauek guztiak Ezker Abertzalea, EA, Aralar eta Alternatibaren babesa jaso zutela. ELAk hortxe jarraitzen du, erasoa ez baita amaitu, eta geroz eta larriagoa baita.

Baina binilozko diskoek bi alde dituzte, baita maxi-single klasiko honek ere. Arraroa da, beraz, alde bateko kanta baizik ez jartzea. Beste aldekoa ez al dute entzun nahi? Ez al zaie kanta gustatzen? Zein da, baina, B aldeko kantu izkutatu hori? Horratx: “Zer egingo du ezkerrak gobernura iristean?”

Joxerra Gartziari kenduko dizkiot hitzak: berdin dio gobernua noren esku dagoen, eskuinaren dotrina ezartzen dute denek. Historikoki demostratua dago gobernura iristen diren ezkerreko alderdiek eskuinerantz jotzen dutela, ezkerrerantz tiratzen dituen mugimendu sozial eta sindikalik ez badute.

Egoera ekonomiko eta soziala ez da batere hobetu. Are gehiago, geroz eta okerragoa da. Baina bada aldatu den zerbait: arestian aipatutako alderdi gehienak gobernu arduretara iritsi dira. Pentsa genezake dekalogoa eta grebak babestuta, eta Kutxen pribatizazioaren kontra azalduta, gauzak aldatuko zirela.
Hasiera, behintzat, ez da oso itxaropentsua izan: Kutxa Bank sortzearen aldeko boza gehiengo sindikalarekin hitz egin gabe eta gure eskaerak baztertuz; dekalogotik urrun gelditzen diren neurri fiskalak, gurekin hitz egin gabe ere. Dekalogoko 9. puntuak zioena ez ahaztearren: erabaki ekonomiko eta sozial garrantzitsuak gizarte eragileekin hitz eginda hartuko dira.

Gerta liteke gehiengo sindikalaren mobilizazio eta eskaerak, eta autodeterminazioa bera, hauteskundeak irabazteko erabiltzea. Zilegia da, eta boterea lortzeko alderdien arteko borrokan ohikoa. Baina, behin hauteskundeak irabazita zer?

Egun ez dago indar harremanik autodeterminazioa lortzeko, ezta beste eredu sozioekonomiko batera jauzi egiteko ere. Abertzaletasunera eta ezkerrera jende gehiago erakarri behar dugu. Ezinezkoa aliantza eta estrategia partekaturik gabe. Errespetuan, harreman kode adostuetan eta desberdintasunen onarpenean oinarritutako aliantzetaz ari gara. Euskal Herri langilearen nahi eta beharrei erantzungo diona, naturaren mugak eta herrialde pobretuak kontuan hartuta.

Itzal dezagun tokadiskoa eta eser gaitezen hitz egitera, alderdien hauteskunde lehien interesetatik askatuta langileen nahi eta beharrei erantzungo dion gehiengo sindikala sortzeko. Langileak, borrokak aurrera darrai!

Zergara gu?

Zergatik zergara alde handia dago. Zergek zer garen zertzen dute. Zergatik? Zer o no zer, garenetik izan nahi dugunera jauzia egiteko ezinbestekoa delako herriak aukeratutako administrazioek kaulitatiboki eta kalitatiboki baliabide gehiago biltzea. Kalitatezko politika egiteko: fiskalitatea.

Politiketan ez da aldaketarik etorriko zerga-politikan erreforma sakonik egin gabe. Beraz, sakon aztertu beharko dugu erreren forma. R: buru bat gainean eta bi hanka azpian. Hankak kenduz burua besterik ez zaigu gelditzen: D. Eta orduan erreforma ordez zergen deforma dator. Horrekin ez dago politika aldaketarik.

Zeintzuk dira, baina, bi hanka horiek? bide instituzionala eta soziala. Aldaketa egiteko presio sozialik gabe, jendea erretzeaz gain, erreak hanka bat galduko luke: P. Orduan ez genuke zerga erreforma izango baizik eta, barka erderakada, una P. reforma.